U svakoj normalnoj, demokratskoj državi, promjena vlasti bi prošla bez neke veće pompe, emotivnog naboja, bez zapaljivog medijskog diskursa. Nažalost, Crna Gora predstavlja izuzetak. Iz više razloga.
U Crnoj Gori vlast nije mijenjana od 1945. godine kada je Savez Komunista Crne Gore na partijskom kongresu početkom 90-tih samo formalno promijenio ime u DPS. Pri tome je zadržan monopol nad postojećim medijima, državnim institucijama, kao i apsolutna kontrolu nad državnim resursima.
Pod spoljnim uticajem, a u cilju zaštite ličnih interesa, vrh DPS-a je početkom novog milenijuma “ukrao“ i izvitoperio ideje nekadašnjeg Liberalnog saveza, kreirajući postepeno “novo društvo“, novokomponovanih turbo-folk bogataša oličenih u dubokoj sprezi bezbjedonosnih i kriminalnih struktura sa DPS-om.
Tada je stvoreno društvo po mjeri novih tajkuna, neo-liberalnih feudalaca. Društvo koje nikakve veze nije imalo sa nekadašnjom istorijskom, tradicionalnom Crnom Gorom. Čak ni sa Savezom Komunista Crne Gore iz koje je DPS ponikao. Kreiran je surovi, vulgarizovani neoliberalni kapitalizam opšte grabeži, osionosti, oholosti – povlaštene klase partitokrata, kriminalizovanih bezbjednjaka i institucionalnih uhljeba koji su uz kontrolisane medije, desetine hiljada fantomskih birača, masovnu izbornu korupciju – obezbjeđivali decenijama neometanu vlast jednog hibridnog režima.
Bio je stvoren sistem u kome su uzori postali “uspješni“ narko-dileri, moćni funkcioneri bezbjedonosnog sektora koji su se “snašli“, uzori su postali kvazi-naučnici i intelektualci-uhljebi, spremni da za određenu apanažu pričaju i pišu što vlast nalaže. Vlast je nastojala da iz svoje vizure projektuje svoje željeno viđenje istorije, kulturne politike i religije – iako se to kosilo sa istorijskim činjenicama i faktima.
Masovnost narodnog bunta proteklih desetak godina je pokazala buđenje iskre slobode, prkosa, inata, kao i ogorčenosti tako stvorenim sistemom vrijednosti kakav je stvorio DPS sa svojim satelitima. Masovnost otpora politici režima, od protesta protiv poskupljenja struje i gušenja radničkih sloboda, protesta DF-a tokom 2015. godine, zatim pokreta “Odupri se“, a naročito masovnost višemjesečnih protesta širom Crne Gore protiv spornog Zakona o slobodi vjeroispovijesti – izgradili su temelje za trijumf opozicije i pored opštepoznatih negativnih izbornih uslova 30. avgusta 2020.
Šok koji je zavladao kod hiljada partijskih uhljeba, službenika sa kupljenim diplomama, lažnih boraca za državu i ljudska prava, kao i bezuspješni pokušaji manipulacija, diverzija, „crnih operacija“ kriminalizovanih bezbjedonosnih struktura koji su srasli sa partijom – svoju kulminaciju je imao 6. septembra, na “sedmodnevnom pomenu“ i oproštajnoj večeri u centru Podgorice.
Brojni pokušaji partijskih diverzija u formi crtanja grafita, uvredljivih poruka i sl – samo su još više ogolili odlazeći režim. Jer je postalo svakome providno i tragikomično da nekakvi “četnici“ i “aveti prošlosti“ vaskrsavaju svake četvrte godine u Beranama, Pljevljima… Donekle iznenađuje i namjerana ili nenamjerna naivnost manjinskih zajednica koji “padaju“ na takve trećerazredne subverzije odlazeće vlasti.
Dok plaćeni analitičari i dušebriznici, domaći i iz regiona, po naredbi i na taster, za šaku eura – bezuspješno pokušavaju da spasu neminovno – odlazak jedne višedecenijske vlasti koja je poharala ovu državu, podijelila društvo Crne Gore i zatrovala medijski prostor.
Srećom, to su samo poslednji trzaji odlazećeg užasnog sistema vrijednosti DPS sistema u kome univerzitetski profesori žive kao podstanari, nastavnici jedva sastavljaju kraj sa krajem, zdrastveni radnici koji savjesno rade društveno-koristan posao se bore za egzistenciju. Istovremeno smo gledali kako se enormno bogate osobe bliske vlasti, troše nečiju godišnju platu na noćne provode, automobile, tašne, satove. Pri tome grade na stotine zgrada, dobijaju brojne državne tendere, uživaju ogromne apanaže u upravnim odborima…
Došlo je vrijeme da se kaže DOSTA JE BILO. STOP!
Narod je na izborima rekao svoje. Da želi izgradnju novog, zdravog društva. Za to su neophodne opsežne reforme svih institucija. Društvo u kome će se cijeniti znanje i profesionalnost a ne partijska poslušnost. Da i predstavnici manjinskih naroda budu zastupljeni, jer je ovo država svih nas. Da svi složno, lišeni dosadašnjih podjela koje su namjerno bile indukovane i podmetane – izgrađujemo istinski demokratsko društvo.
Treba svi složno da zasučemo rukave i transformišemo Crnu Goru u istinski samostalnu državu jednakosti i pravde za sve građana uz nesebičan rad nas svih, ma kako se nacionalno i vjerski osjećali – ka sveopštem društvenom boljitku. Zbog ogromnog značaja za demokratiju u Crnoj Gori, datum posljednjih, istorijskih izbora bi trebalo proglasiti državnim praznikom.
Uz formiranje nove skupštinske većine i Vlade, očekuju se sveobuhvatne društvene reforme po širini i dubini. Složno, bez podjela i samo naprijed jer Crna Gora zaslužuje da postane pravno uređena i prosperitetna država svih njenih zadovoljnih i ponosnih građana.
Piše: Goran Drobnjak, predsjesnik OO Pokreta za promjene Bijelo Polje
Povezani članci
SEKULIĆ PODNIO OSTAVKU NA SVE FUNKCIJE
SMOLOVIĆ: NADAMO SE DA BS NEĆE PODLEĆI UCJENAMA
MARKO MASLOVARIĆ IZABRAN ZA POTPREDSJEDNIKA OO DPS BIJELO POLJE