JEDINSTVO I SARAJEVO UVIJEK U SRCU LEGENDARNOG FUADA MUZUROVIĆA

Poznat kao neumoran i taktički besprekoran igrač, prvo kao lijevo krilo, a kasnije kao odbrambeni fudbaler, prvo half a onda bek, Fuad Muzurović, poznato ime iz fudbalskog sporta bivše Jugoslavije ostavio je dubok trag u svim klubovima za koje je nastupao tokom trofejne karijere.

Prve fudbalske korake napravio je u dresu Jedinstva, klubu iz rodnog grada Bijelog Polja gdje je tokom karijere prošao kroz sve generacije od pionira do seniorskog tima. Obradovan što smo se sjetili da u ovom posebnom tematskom broju “bjelopoljske“ Komune posvetimo redove i njemu, Fuad, koji je u Bijelom Polju imao nadimak Fuki, a kasnije u Sarajevu popularni “Daidža” ispričao nam je da je bio svestrani sportista, da se u mlađim danima bavio osim fudbalom i rukometom, gimnastikom i stonim tenisom i da se rado sjeća tih dana u Bijelom Polju, koje je godinama njedrilo vrhunske sportiste u raznim sportovima.

“U našoj porodici bilo nas je šestorica braće i interesantno je da osim Kemala, nas petorica smo igrali fudbal i započeli fudbalske korake u Jedinstvu kao najstarijem i najpoznatijem sportskom kolektivu u gradu na Limu, priča nam Fuad, napominjući da su osim njega igrali Muhedin, najstariji brat, zatim Teufik koji je po njegovom mišljenju bio najbolji igrač u istoriji Jedinstva”, kaže Muzurović.

On ističe da je u dresu Jedinstva sam proveo lijepe trenutke. Bijelo Polje je dugo vremena živjelo za fudbal.

“Cijeli grad je bio u znaku Jedinstva. To su bila za nas sjajna vremena, svi su živjeli jednom dušom, družili se kako u školi, tako i van nje, a kasnije to nastavljali na ulici, plažama, na Limu, bioskopu…ističe nam popularni Fuki. Osim u dresu Jedinstva Muzurović je igrao fudbal za Bijelo Polje na Sandžačkim igrama i to dva puta. Prvi put kada je Bijelo Polje bilo domaćin i tada su osvojili zlatnu medalju”, kazao je Muzurović.

Prisjeća se popularni Fuki gola koji je u dresu Jedinstva postigao u duelu sa Lovćenom na Cetinju, u sezoni 1962/63.

“Postigao sam gol igrajući kao lijevo krilo nakon sjajnog centaršuta Nika Drobnjaka sa 16 metara kada sam matirao tada najboljeg crnogorskog golmana Dragovića, priča Fuad i naglašava da je kasnije igrao na mjestu halfa i lijevog beka. Muzurović kaže da ih je tada predvodio kao trener Rade Đuranović, koji je bio predsjednik Okružnog suda u Bijelom Polju i koji je mnogo volio fudbal. Zbog toga ga je posebno asociralo sjećanje na susret sa Lovćenom u finalu Kupa Crne Gore, kada su pobijedili rezultatom 3:1”, ističe Muzurović.

Za tu utakmicu ostala je da se prepričava anegdota sa ceremonije uručenja pehara našoj ekipi koja je na Cetinje došla kao potpuni austajder, a osvojila KUP Crne Gore kada je zvanični spiker često griješio pa umjesto da za pobjednika proglašava Jedinstvo, u više navrata je kretao da kaže Lovćen i onda se nemušto ispravljao, pa mu je u jednom trenutku Momo Dulović iz naše ekipe rekao da im se uruči pehar, pa on neka koliko hoće proglašava za pobjednika Cetinjane.

“Stoga, tu utakmicu i pobjedu protiv Lovćena pamtiću čitavog života, jer nakon povratka u Bijelom Polju priređen nam je nezaboravan doček kod kuće Brkovića gdje se zaustavio naš autobus, priča Muzurović i dodaje da su iz autobusa izneseni na ramenima navijača nakon čega je nastavljeno veliko slavlje u tadašnjem hotelu Brskovo”, kaže Fuad Muzurović.

Cijeli intervju sa fudbalskom legendom Fuadom Muzurovićem možete pročitati u novom broju časopisa Komuna.