IKONIJA VUJISIĆ OSTALA BEZ PRILAZA STANU U OPŠTINSKIM BARAKAMA

IKONIJA VUJISIĆ OSTALA BEZ PRILAZA STANU U OPŠTINSKIM BARAKAMA

Iz bjelopoljske Komunalne policije za „Dan“ su kazali da će izaći na teren, utvrditi činjenično stanje i preduzeti mjere ako budu iz njihove nadležnosti.

Devedesetpetogodišnja Ikonija Vujisić, kaže njen sin Milenko, imala je mogućnost da bira između dva loša izbora. Jedan je da ode iz stana u Nikoljcu, do kojeg ukoliko bi bilo potrebno, a to je zbog njenih godina i zdravstvenog stanja bilo normalno očekivati. Nije u stanju da dođu kola Hitne pomoći, ili da živi u selu Jabučno, udaljenom dvadesetak kilometara od Bijelog Polja. Iako je i put do kuće Vujisića u selu Jabučno u katastrofalnom stanju i izuzev terenskih auta teško neko može doći do njih, Ikonija je izabrala da živi na selu. Milenko Vujisić kaže da je i on odlučio da se pridruži majci. Jer su bukvalno ostali bez prilaza svom stanu u opštinskim barakama koje se nalaze u ulici Vuka Karadžića, neposredno iza gradskog stadiona u bjelopoljskom naselju Nikoljac. Ističe da oni svom stanu sada mogu samo pješke prići i to sa druge strane ulice koja vodi prema Osnovnoj školi “Risto Ratković”. Kaže i da su se obraćali nadležnima i tražili pomoć ali adekvatnog odgovora nije bilo.

– Blokiran je prilaz do mog stana, odnosno do stana moje majke, nepremostivim preprekama. Još početkom godine na putu koji je vodio do ulice istovarena su tri kamiona zemlje. Pisao sam inspekcijskim organima, ali ništa preduzeli nijesu. Potom je komšija iz susjedne barake izgradio zid od betonskih blokova i zasadio drveće i to tačno na prostoru gdje je ranije bio put za izlaz na ulicu, koji je ucrtan i u gradski katastar – priča Vujisić.

Vujisić: Smatram da smo diskriminisani.

– Smatram da smo ja i moja majka diskriminisani u odnosu na ostale komšije. Usled nemogućnosti da nesmetano prilazim stanu, sa majkom sam odselio u staru porodičnu kuću u selu Jabučno. Ne želim da dolazim u svađu sa nekim od komšija. Ali želim da oni koji bi trebalo i čija je to nadležnost rade svoj poasao. Odnosno da uvide u čemu je problem i razriješe ga na najbolji mogući način. Rješenje je da se ukloni zid od betonskih blokova i nasuta zemlja kako ja iz mog stana mogu nesmetano izaći na ulicu pored gradskog stadiona – kaže Milenko Vujisić.

Kaže da u tom stanu, koji ima 40 kvadrata i koji je dobijen kao prinudni smještaj, a zatim i otkupljen, žive od 1970. Godine.

– Autom je nemoguće prići stanu. Najteža situacija je što sam morao staru majku odvesti na selo, kako bi je, zamislite, lakše doveli do ljekara, nego odavde iz grada. Zbog probema sa prilazom stanu obraćao sam se nekoliko puta na sve opštinske adrese. Pisao sam Komunalnoj policiji i drugim inspekcijskim organima. Istina, dolazili su, sve slikali, zapisnički konstatovali i obećavali da će se problem riješiti, odnosno da ću moći kako je to i upisano u opštinski katastar izaći pored barake na ulicu koja vodi pored gradskog stadiona. Ali, nažalost, sve je ostalo na obećanjima – kaže Vujisić i dodaje da je nadležnima pisao zahtjeve za uklanjanje građevinskog materijala sa ulaza do stana, postavljenog betonskog zida ispred susjedne barake i drvenih prepreka kuda ide put, ali da ništa nije urađeno.

– Službenici inspekcijskih organa kazali su mi da je put ka stanu moje majke uzurpiran. Kao i da se mora omogućiti nesmetan prilaz, ali osim usmenih kazivanja ništa nijesu preduzeli da se stanje popravi – navodi Vujisić.

Izvor: Dan
Novinar: Milovan Novović