FABRIKA ARMATURNIH MREŽA RADILA SVEGA NEKOLIKO DANA

FABRIKA ARMATURNIH MREŽA RADILA SVEGA NEKOLIKO DANA

Slučaj Fabrike armaturnih mreža u Beranama klasičan je primjer kako su se svojevremeno lako davala obećanja državnih zvaničnika o oživljavanju industrijske zone Rudeš u Beranama, od kojih nikada nije bilo ništa. Ova fabrika je trebalo da bude, navodno, primjer “privlačenja stranih i domaćih investitora“.

Fabriku armaturnih mreža instaliranu u pogonima nekadašnje moćne kompanije „Obod”, zvanično je otvorio oktobra 2012. godine tadašnji premijer Igor Lukšić.

Ostalo su zapamćene njegove riječi da je to jedna od prvih investicija na Rudešu koja je, “zahvaljujući podsticajima države i lokalne uprave, trasirala put za otvaranje novih proizvodnih linija u beranskoj opštini”.

Bilo je to pred parlamentarne izbore te godine, dok je na lokalnom nivou vlast u Beranama još uvijek pripadala Demokratskoj partiji socijalista.

Na deset godina, taj atraktivni prostor ustupljen je kompanioji Europolis, radi otvaranja fabrike za proizvodnju armaturnih mreža.

Vlasnik “Europolisa”, beogradski biznismen Vladan Zečević, imao je najbolje namjere prema svom rodnom gradu. On je tada kazao da je uložio dosta truda i sredstava kako bi u modernoj fabrici organizovao savremenu proizvodnju.

“Europolis je ušao u priču otvarnja fabrike armaturnih mreža u Beranama, znajući da takva vrsta proizvodnje ima perspektivu. Zato smo i uložili oko dva miliona eura za sanaciju čitavog objekta i za nabavku neophodnih proizvodnih postrojenja. Mi planiramo da ubrzo pokrijemo kompletne potrebe crnogorskog tržišta kada su armaturne mreže u pitanju” – najvljivao je svoje planove ovaj biznismen.

Ipak, fabrika je poslije samo nekoliko prestala sa radom, nakon čega su instalirane mašine potpuno ugašene.

Iako razlog nije do kraja poznat, spekulisalo se da je ova fabrika u Beranama smetala nekom od crnogorskih lobija koji se bave građevinskim poslovima.

“Ako neki investitor uloži dva miliona eura u cilju otvaranja proizvodnog pogona i za tako nešto dobije podršku države, onda je po prirodi stvari logično razmišljanje da se radi o zaista ozbiljnom poslu. U tako nešto su nas ubjeđivali državni zvaničnici kad su otvarali fabriku armaturnih mreža u Beranama, koja je u početku trebalo da uposli tridesetak radnika i da bude od koristi za cijeli region”, kaže jedan od radnika koji je tamo trebalo da dobije posao.

On objašnjava kako se javnost i na ovom primjeru mogla uvjeriti da se radilo o merketingškom triku tadašnje crnogorske Vlade, i da je fabrika unaprijed bila osuđena na propast.

“Očigledno je da je i ova fabrika smetala nekome od crnogorskih tajkuna, odnosno građevinskoj mafiji, koji su se bavili uvozom građevinskog materijala”, smatra taj Beranac.

U prilog tome govori i činjenica da je u industrijskoj zoni Rudeš nekoliko godina ranije uvoznički lobi presudio i jedinoj fabrici opekarskih proizvoda u Crnoj Gori, kada je beranska ciglana srušena do temelja, i pored činjenice da Crna Gora godišnje uvozi opekarskih proizvoda u vrijednosti od preko dvadeset miliona eura.

Sličnu sudbinu je imalo još nekoliko fabrika u Beranama, jedina fabrika za protektiranje guma, jedina fabrika u državi za proizvodnju papira, fabrika za preradu kože i proizvodnju kožne galanterije.

Zato nije čudno što nije uspio pokušaj jednog beogradskog biznismena beranskog porijekala da napravi fabriku armaturnih mreža i zbog čega je njena sudbina trajala svega nekoliko dana.

Izvor: RTCG