BIOGRAFIJA MILOŠA RAKONJCA PRVOG DIREKTORA GIMNAZIJE

BIOGRAFIJA MILOŠA RAKONJCA PRVOG DIREKTORA GIMNAZIJE

Miloš Rakonjac je osnivač i prvi direktor Bjelopoljske gimnazije. Sin je Martinov. A rođen je 25. maja 1904. godine u selu Njegnjevu.

Potpunu gimnaziju završio je 1922, a na Filozofskom fakultetu u Beogradu diplomirao 1928. godine srpsku književnost sa hrvatskom i slovenačkom, uporednu književnost i teoriju književnosti, srpski i francuski jezik i narodnu istoriju. U toku školovanja naučio je još italijanski i njemački jezik.

Služio je u školi rezervnih oficira. Prvo je bio zaposlen kao administrativni službenik u Beogradskom poreskom odjeljenju, a zatim kao zvaničnik u Ministarstvu.

BIOGRAFIJA MILOŠA RAKONJCA PRVOG DIREKTORA GIMNAZIJE

Nakon Kraljevog Ukaza od 26. avgusta 1926. godine o otvaranju Niže četvororazredne realne gimnazije u Bijelom Polju. Ministar prosvjete ga postavlja za vršioca dužnosti direktora 17. septembra 1926. I zahtijeva od mladog Rakonjca da školu ne otvara ako sve ne bude pripremljeno za njen uspješan početak. Dočim, našao je samo praznu školsku zgradu. Da svoj kraj ne bi ostavio bez toliko željene i tražene škole, obratio se za pomoć ličnim prijateljima i uglednim Bjelopoljcima.

Uz mnogo truda i odricanja uspio je za nepun mjesec dana da izvrši nužne pripreme, obezbijedi neophodni nastavni kadar i pripremi početak rada škole. Najviše njegovom zaslugom tada je Bijelo Polje dobilo gimnaziju, jer mnogi, da su bili na njegovom mjestu, u uslovima krajnje oskudice u najnužnijoj opremi i strogih zakonskih propisa, ne bi ni pokušali.

Trećeg oktobra 1926. godine Miloš Rakonjac obavještava Ministarstvo prosvete da je izvršio upis učenika u I razred i da nastava može da počne. Devetog novembra dostavlja Ministarstvu spisak nastavnog osoblja sa osnovnim podacima o njihovom školovanju i službi i raspored predmeta i časova koje po odjeljenjima zastupaju. Prvu godinu rada u Gimnaziji uspješno je organizovao. Njegovim zauzimanjem, a po odluci Nastavničkog saveta škole u narednoj školskoj godini, upisao je učenike u sva četiri razreda.

Ovaj korak učinjen je bez odobrenja vlasti i na ličnu odgovornost direktora Rakonjca. U I razred upisao je 92, u II – 103, u III – 36, a u IV – 31 učenik. Više od 70 učenika-ca upisano je u Bjelopoljsku gimnaziju te godine koji su prethodni razred završili u Beranskoj, Kolašinskoj, Pljevaljskoj ili nekoj drugoj gimnaziji. Prosvjetnim vlastima se ovaj postupak mladog direktora nije svidio, te je odmah uslijedilo njegovo smjenjivanje.

BIOGRAFIJA MILOŠA RAKONJCA PRVOG DIREKTORA GIMNAZIJE

No i pored zabrane Ministarstva koja je uslijedila 29. septembra 1927. godine. II i IV razred su ostali i sa uspjehom završili školovanje.

Miloš Rakonjac ostao je da radi kao profesor i predavao, osim srpskog, francuski jezik i istoriju do 25. Juna 1932. godine, kada je odlukom Ministarskog savjeta zatvorena Bjelopoljska gimnazija. U međuvremenu je, 2. februara 1931. položio profesorski ispit. Iz Bijelog Polja premješten je u Peć. A godinu dana kasnije u realnu gimnaziju u Nišu iz koje je premješten na rad u Žensku gimnaziju u istom gradu. Za sve ovo vrijeme ozbiljno se bavio stručnim i naučnim radom.

Napisao je gramatike srpskohrvatskog jezika za I i II razred viših narodnih škola i gramatike za I i II razred građanskih škola. Autor je i dva Podsetnika za srpskohrvatski jezik namijenjen učenicima i nastavnicima. Pripremio je i doktorsku disertaciju na temu Govor i akcenat Ibarskog Kolašina koji se u rukopisu čuva u Srpskoj akademiji nauka.

Iz Niša je 22. avgusta 1938. godine profesor Rakonjac postavljen za direktora Gimnazije u Novoj Varoši. Odakle je pred rat premješten za profesora u Beransku gimnaziju. U toku rata prešao je u Boljevac, zatim u Zaječaru bio profesor gimnazije. Još prije konačnog oslobođenja, 5. aprila 1945, postavljen je za profesora Gimnazije u Starom Sivcu. Zatim u Stari Bečej i na kraju u Pančevačku gimnaziju. A 1953. godine pređe na rad u Osmogodišnju školu „Vasa Pelagić“.

Kao izuzetnog čovjeka i vaspitača, blage naravi i širokog srca, naročito zaslužnog za otvaranje gimnazije, Bjelopoljci su ga se sjetili i ponudili mu 1953. Godine da kod njih ponovo otvori gimnaziju, ali mu porodične prilike i zdravlje nisu dozvolile da to učini.

Umro je 15. februara 1962. godine, četiri godine nakon penzionisanja.