MLADI: ISTRAŽIVANJEM DOŠLI DO ZABRINJAVAJUĆIH PODATAKA O VRŠNJAČKOM NASILJU

Grupa mladih volontera Nevladine organizacije Multimedijal Montenegro sprovela je istraživanje na temu vršnjačkog nasilja, rezultati do kojih su došli ispitivanjem među vršnjacima su zabrinjajvajući.

Vršnjačko nasilje je tema o kojoj se poslednjih godina sve više i više govori ali i sam čin nasilja je sve češći iako je ova tema dosta zastupljena u medijima.

Čest je slučaj da se u jednom odjeljenju dešava da nekoliko vršnjaka ispoljava nasilničko ponašanje prema nekom pojedincu iz svog razreda, dok ostatali učenici uglavnom ćute jer su preplašeni, ne znaju kome da se obrate, ili pak smatraju da to i nije zabrinjavajuća pojava.

Mlada volonterka Ena Pušija koja je učestvovala u sprovođenju ovog istraživanja saopštila je da su anketirali 78 učenika, uzrasta od 15 do 19 godina sa teritorije opštine Bijelo Polje.

“Upitnik je bio veoma jednostavan i lak za popunjavanje, anketu smo sproveli na dva načina licem u lice i putem internet upitnika. Na postavljeno pitanje, da li su mladi imali problem sa vršnjačkim nasiljem u školi ili van škole, 13 učenika je odgovorilo potvrdno, dok je njih 64 odgovorilo da nije imalo taj problem. Kao odgovor na pitanje, koji je najčešći uzrok nasilja među vršnjacima, preovladalo je mišljenje da su različitosti najčešći inicijalni faktor nerazumijevanja i diskriminacije. Za različitosti koje su uzrok međusobnog uznemiravanja, naveli su uglavnom: oblačenje, izgled, imovinsko stanje, kao i vjera. Takođe, većina je navela da problem izaziva porodično (ne) vaspitanje. Većina anketiranih učenika složila se sa tim da se upravi škole ne prijavljuje svako nasilje koje se desi u školi. Razlog tome je uglavnom strah da će još više biti maltretirani i zlostavljani, kao i prijetnje od strane osobe koja vrši taj vid nasilja. Takođe su naveli da imaju strah da i oni ne budu kažnjeni, iako nisu krivi, jer se uglavnom to dešava što aplicira da moramo probuditi svijest kolektivne odgovornosti od roditelja, ustanova, okruženja do samog bića”.

Anela Međedović takođe je dala svoj volonterski doprinos tokom sprovođenja ovog istraživanja. Saopštila je da od ukupnog broja ispitanih 17 učenika je odgovorilo da je zastupljenije psihičko nasilje, dok je njih 8 izjavilo da je zastupljenije fizičko nasilje. Ostatak učenika se složio da su uglavnom oba vida nasilja veoma zastupljena. I to dosta često, čak i svakodnevno.

“Na pitanje kako bi oni riješili problem vršnjačkog nasilja, svi su imali isti odgovor. Stav mladih je da bi problem riješili razgovorom sa upravom škole-direktorom ili roditeljima. Tema je delikatna i zapravo se postavlja pitanje koliko su ispitanici smjeli reći ukoliko su zlostavljani? Šta ukoliko je problem dublji i više rasprostranjen a žrtve su uplašene? Kako onda reagovati? Ono što je jasna poruka adolescenata, treba više povesti računa i dati priliku da se žrtve nasilja osjete sigurnim i izgovore ono sto ih tišti, riješavati probleme sa zajednicom, počevši od roditelja do institucija i ustanova do sredine i uprave škole”, saopštila je Anela Međedović
Ena Pušija je dodala da upravo zbog zabrinjavajućih rezultata koje smo dobili kroz istraživanje, volonterski tim NVO MMNE pokrenuo je kampanju sa ciljem da u direktnoj komunikaciji sa mladima detaljnije uđemo u problematiku vršnjačkog nasilja u sveukupnih problema sa kojima se suočavaju mladi.

Kampanja je pod sloganom #SANAMANAKAFI upravo da uz kaficu u prostorijama naše organizacije otvoreno razgovaramo sa mladima i notiramo sve njihove problem, potrebe i predloge. O ovoj kampanji se mladi mogu vise informisati na društvenim profilima naše organizacije @nvommne, zaključila je Ena Pušija.